Թարգմանություն

«Բարոյական մենակության բյուրեղային նիշը»

2018թ սեպտեմբերի 26ին լրացավ Օլեգ Բասիլավշիի 84տարեկանը: Անցած սեպտեմբերի 15ին, Լենդոկի կինոստուդիայում տեղի ունեցած վերջին երեկոյի ընթացքում դերասանը խոսեց ճապոնական համալսարանի BTD-ի կատարումը շրջագայության ժամանակ հիշող ամենագեղեցիկ պահերից մեկի մասին:

«Այն համալսարան էր որտեղ սովորում էին 8-20 տարեկանները նրանցից պատրաստում էին ճապոներեն կառավարության, խոշորագույն գործարարների, քաղաքական գործիչների էլիտան: Այդ երեկո, մեկուկես հազարերրորդ դահլիճը լցված էր, կատարյալ լռություն էր տիրում: Մենք խաղում էինք « Քեռի Վանյան». Ճապոնացիները չէին հասկանում թե ինչ է կատարվում բեմում, նրանք ունեն բոլորովին այլ ընկալում թատրոնի մասին, քանի որ նրանք ընտելացել էին Քաբուքիին. Ներկայացումից հետո մենք ունեինք փոքրիկ ընթրիք, որի ժամանակ ես զրուցում էի համալսարանի ռեկտորի հետ: Ես հարցրի, թե ինչո՞ւ են մեծ գումարներ ծախսել դեկորացիայի, արվեստագետների , տրանսպորտի, տեղադրման, վճարների տեղափոխման վրա, եթե ուսանողները միևնույնն է ոչինչ չհասկացան այն նրանից, ինչ տեսան: Նա ասեց «Այո՛, ես գիտեմ դա, բայց ես հույս ունեմ, որ մեկ կամ երկու մարդ , ովքեր դիտում էին ներկայացումը , հետո, երբ կմեծանան 25-30 տարի , կհիշեն այն բարոյական մենակության բյուրեղային նիշը, որ եղել է ձեր բեմի վրա: Եվ Ճապոնիան այդ ժամանակ կդառնա հարուստ»: Ես լիովին ցնցված էի այս պատասխանից:

Источник: http://izbrannoe.com/news/mysli/khrustalnaya-nota-nravstvennogo-odinochestva//